Shoyoen Garden
逍遥园
逍遙園
쇼요엔 정원
Jardin Shoyoen
Shōyōen-Garten
Jardín Shoyoen
สวนโชโยเอ็น

This garden dates from the early seventeenth century. It was originally part of the Honbo, or abbot’s quarters, when Rinnoji’s abbots were imperial princes. The pond was designed to evoke Lake Biwa, northeast of Kyoto. It would have presented a familiar sight for the abbot and monks of Rinnoji, since Lake Biwa is near Mt. Hiei, which is the location of Enryakuji, head temple of the Tendai school of Buddhism. The design incorporates views of Mt. Nakimushi to the south, Mt. Nantai to the west, and Mt. Nyoho and Mt. Akanagi to the north. After a major renovation in 1815, the garden underwent further renovations in the Meiji era (1868–1912).

园子的历史可以追溯到17世纪初。原本是本坊，即由皇子担任轮王寺的住持时，住持的住所的一部分。池塘的设计让人联想到京都东北方向的琵琶湖。在轮王寺的住持和僧人眼中，这幅景象应该分外亲切。因为琵琶湖靠近比叡山，而比叡山正是天台宗的寺院之首延历寺的所在地。逍遥园的设计将南面的鸣虫山、西面的男体山、北面的女峰山和赤薙山山景纳入其中。园子在1815年经过大幅修建，后又在明治时代（1868-1912）经历了进一步的修缮。

逍遙園的歷史可以追溯到17世紀初。原本是本坊，即由皇子擔任輪王寺的住持時，住持的住所的一部分。池塘的設計讓人聯想到京都東北方的琵琶湖。在輪王寺的住持和僧人眼中，這幅景象應該分外親切。因為琵琶湖靠近比叡山，而比叡山正是天臺宗的寺院之首延曆寺的所在地。逍遙園的設計將南面的鳴蟲山、西面的男體山、北面的女峰山和赤薙山山景納入其中。逍遙園在1815年經過大幅修建，後又在明治時代（1868-1912）經歷了進一步的修繕。

정원은 17세기 초에 조성되었습니다. 원래는 혼보(주지의 거주지)의 일부였는데, 당시 린노지 사찰의 주지는 황실의 왕자였습니다. 연못은 교토 북동쪽의 비와 호수를 본떠 설계되었습니다. 비와 호수가 천태종의 본산인 엔랴쿠지 사찰이 있는 히에이산 근처에 있기 때문에 린노지 사찰의 주지와 승려들에게는 친숙한 풍경이었을 것입니다. 남쪽으로는 나키무시산, 서쪽으로는 난타이산, 북쪽으로는 뇨호산과 아카나기산을 볼 수 있도록 설계되었습니다. 1815년 대대적인 보수공사가 진행되었고, 메이지 시대(1868-1912)에 추가 보수공사를 거쳤습니다.

Ce jardin date du début du XVIIe siècle. Il faisait à l'origine partie du Honbo, les quartiers du prêtre, à l’époque où les prêtres du Rinnoji étaient des princes impériaux. L'étang fut conçu de manière à évoquer le lac Biwa, au nord-est de Kyoto. Il aurait ainsi présenté un spectacle familier pour le prêtre et les moines du Rinnoji, puisque le lac Biwa se situe à proximité du mont Hiei, où se trouve l’Enryakuji, le temple principal de l'école bouddhiste Tendai. Sa conception intègre des vues du mont Nakimushi au sud, du mont Nantai à l'ouest ainsi que des monts Nyoho et Akanagi au nord. Après une restauration majeure en 1815, le jardin bénéficia d'autres restaurations à l'ère Meiji(1868 - 1912).

Dieser Garten stammt aus dem frühen 17. Jahrhundert. Ursprünglich war er Teil des Honbō, also der Abtresidenz, zu einer Zeit als die Äbte des Rinnōji noch kaiserliche Prinzen waren. Der Teich wurde so gestaltet, dass er an den Biwa-See nordöstlich von Kyoto erinnert. Für den Abt und die Mönche des Rinnōji muss das ein vertrauter Anblick gewesen sein, da der Biwa-See in der Nähe des Berges Hiei liegt, auf dem sich die Tempelanlage Enryakuji befindet – der Haupttempel der buddhistischen Tendai-Schule. Die Gartengestaltung imitiert Ansichten auf den Berg Nakimushi im Süden, den Berg Nantai im Westen und die Berge Nyohō und Akanagi im Norden. Nach einer großen Renovierung im Jahr 1815 wurde der Garten in der Meiji-Zeit (1868–1912) weiter umgestaltet.

Este jardín data de principios del siglo XVII. Originalmente formaba parte del honbo, o dependencias del abad, cuando los abades del Rinnoji eran príncipes imperiales. El estanque fue diseñado para evocar el lago Biwa, al noreste de Kioto. Debía de ser un paisaje familiar para el abad y los monjes del Rinnoji, ya que el lago Biwa está cerca del monte Hiei, que es donde se halla el Enryakuji, templo principal de la escuela Tendai de budismo. El diseño incorpora vistas del monte Nakimushi al sur, del monte Nantai al oeste y de los montes Nyoho y Akanagi al norte. Después de una importante renovación en 1815, el jardín se sometió a nuevas reformas en la era Meiji (1868-1912).

สวนแห่งนี้มีอายุตั้งแต่ต้นศตวรรษที่ 17 เดิมเป็นส่วนหนึ่งของฮนโบหรือกุฏิเจ้าอาวาส ในสมัยที่เจ้าอาวาสของวัดรินโนจิเป็นเจ้าชายในราชตระกูล บ่อน้ำได้รับการออกแบบให้นึกถึงทะเลสาบบิวะที่อยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือของเกียวโต ซึ่งน่าจะเป็นภาพที่คุ้นเคยสำหรับเจ้าอาวาสและพระสงฆ์ของวัดรินโนจิ เนื่องจากทะเลสาบบิวะอยู่ใกล้กับภูเขา ฮิเอ ซึ่งเป็นที่ตั้งของวัดเอ็นเรียกูจิที่เป็นวัดหลักของพระพุทธศาสนานิกายเท็นได การออกแบบยังทำให้เห็นทัศนียภาพเป็นภูเขา นากิมูชิทางทิศใต้ ภูเขา นันไตทางทิศตะวันตก และภูเขา เนียโฮกับภูเขา อากานางิทางทิศเหนือ หลังจากการบูรณะครั้งใหญ่ในปี ค.ศ. 1815 สวนแห่งนี้ก็ได้รับการบูรณะเพิ่มเติมในสมัยเมจิ (ค.ศ. 1868–1912)