Hondo, Main Hall
正殿
正殿
혼도, 본당
Hondō, hall principal
Hondo, Haupthalle
Hondo, Pabellón Principal
ฮนโด (Hondo) วิหารหลัก

The magnificent main building of Rinnoji Temple is also known as the Hall of Three Buddhas. The three Buddhas are Amida Nyorai, Senju Kannon, and Bato Kannon.

The statue to the right is Senju Kannon, the goddess of mercy, in each of whose one thousand hands is held a tool representing her many abilities to help humankind to reach enlightenment. In the middle is Amida Nyorai, the Buddha of infinite light and life. On the left is Bato Kannon, the horse-headed Buddha. The horse represents power and, despite his angry expression, Bato Kannon is considered a kind Buddha. At Rinnoji these three Buddhas are enshrined as one group, with each different Buddha a different manifestation of one common meaning. The three Buddhas are identified with the three mountains of Nikko: Senju Kannon is Mt. Nantai, Amida Nyorai Mt. Nyoho, and Bato Kannon represents Mt. Taro.

The hall was first constructed in 848 CE by the monk Ennin (ca. 794–864), a high priest of the Tendai sect of Buddhism, which was introduced to Japan from China in 806. Tendai Buddhism is one of the most influential as well as comprehensive and diversified schools of Japanese Buddhism. Tendai Buddhism incorporates the teachings of other schools of Buddhism and also reconciled Buddhist teachings with Shinto. The main hall was first located where the Toshogu Shrine stands today and has been moved and reconstructed several times. The current structure dates from 1645.

When Edo (Tokyo) became the center of Japanese politics under the Tokugawa shogunate in 1603, the ruling Tokugawa family sought to build a new capital to rival the grandeur of Kyoto, which had been the seat of Japanese politics and culture for nearly a millennium. To this end, the third Tokugawa shogun, Iemitsu, ordered the construction of the largest, most magnificent main hall in the country at Rinnoji. A lack of resources meant that the main hall did not realize this goal, although the building is the largest east of Kyoto.

轮王寺宏伟的主建筑也被称为三佛堂。三位佛陀分别是阿弥陀如来、千手观音和马头观音。

右边的雕像是慈悲女神千手观音，一千只手中每只都握着一个法器，分别代表她的一种能力，可以让凡人得到教化。中间是无量寿佛阿弥陀如来。左边是马头佛陀，马头观音。马代表着力量，尽管他呈忿怒相，但一般认为马头观音是温和的佛陀。在轮王寺，这三尊佛像被奉为一组，每尊不同的佛像都是一种共同含义的不同体现。三尊佛像被赋予了日光三座山的身份：千手观音是男体山、阿弥陀如来是女峰山，而马头观音则代表太郎山。

佛教天台宗于806年由中国传入日本，正殿由佛教天台宗的高僧圆仁（约794-864）始建于848年。佛教天台宗是日本佛教中最有影响力也最全面、多元化的教派之一。佛教天台宗融合了其他佛教教派的教义，也调和了佛教教义与神道教义。正殿最初位于现在东照宫神社的位置，经过了多次迁移和重建。目前的建筑可以追溯到1645年。

1603年，在德川幕府的统治下，江户（现在的东京）成为日本的政治中心。当时执政的德川家族想要建立一个可与京都的辉煌相媲美的新都城，而京都曾经在近一千年里，一直是日本政治和文化的中心。为此，德川幕府第三代将军德川家光下令在轮王寺建造日本最大、最宏伟的正殿。尽管正殿成为了当时京都以东最大的建筑，但资源匮乏意味着正殿未能实现这一目标。

輪王寺宏偉的主建築也被稱為三佛堂。三位佛陀分別是阿彌陀如來、千手觀音和馬頭觀音。

右邊的雕像是慈悲女神千手觀音，一千隻手的每隻手中手中都握著一個法器，分別代表她的一種能力，可以讓凡人得到教化。中間是無量壽佛阿彌陀如來。左邊是馬頭佛陀，馬頭觀音。馬代表著力量，儘管他呈忿怒相，但一般認為馬頭觀音是溫和的佛陀。在輪王寺，這三尊佛像被奉為一組，每尊不同的佛像都是一種共同含義的不同體現。三尊佛像被賦予了日光三座山的身份：千手觀音是男體山、阿彌陀如來是女峰山，而馬頭觀音則代表太郎山。

佛教天臺宗於806年由中國傳入日本，正殿由佛教天臺宗的高僧圓仁（約794-864）始建於848年。佛教天臺宗是日本佛教中最有影響力也最全面、多元化的教派之一。佛教天臺宗融合了其他佛教教派的教義，也調和了佛教教義與神道教義。正殿最初位於現在東照宮神社的位置，經過了多次遷移和重建。目前的建築可以追溯到1645年。

1603年，在德川幕府的統治下，江戶（現在的東京）成為日本的政治中心。當時執政的德川家族想要建立一個可與京都的輝煌相媲美的新都城，而京都曾經在近一千年裡，一直是日本政治和文化的中心。為此，德川幕府第三代將軍德川家光下令在輪王寺建造日本最大、最宏偉的正殿。儘管正殿成為了當時京都以東最大的建築，但資源匱乏意味著正殿未能實現這一目標。

린노지 사찰의 웅장한 본당은 삼불당으로도 알려져 있습니다. 아미타여래, 천수관음, 마두관음의 세 불상이 있습니다.

오른쪽에 있는 불상은 자비의 여신 천수관음으로, 천 개의 손에 인간이 깨달음을 얻을 수 있도록 돕는 많은 능력을 나타내는 도구를 쥐고 있습니다. 가운데에는 무한한 빛과 생명의 부처인 아미타여래가 있습니다. 왼쪽에는 말머리 부처인 마두관음이 있습니다. 말은 힘을 상징하며, 화난 표정을 하고 있지만 마두관음은 친절한 부처로 여겨집니다. 린노지에서 세 불상은 함께 모셔져 있으며, 각각의 불상은 하나의 공통된 의미를 다르게 나타냅니다. 세 불상은 닛코의 세 산을 상징합니다. 천수관음은 난타이산, 아미타여래는 뇨호산, 마두관음은 타로산을 나타냅니다.

본당은 806년 중국에서 일본으로 들어온 불교 천태종의 고위직 승려 엔닌(794-864 추정)이 서기 848년에 처음 건축했습니다. 천태종은 다양한 종파 중 하나로 일본 불교에서 가장 영향력이 강하며, 널리 퍼져 있습니다. 천태종은 다른 불교 종파의 가르침을 통합하며 불교와 신토의 가르침이 조화를 이루고 있습니다. 본당은 현재 도쇼구 신사가 있는 곳에 처음으로 세워졌고 여러 차례 이전 및 재건되었습니다. 현재 건물은 1645년에 지어졌습니다.

1603년에 에도(도쿄)가 도쿠가와 막부 하에서 일본 정치의 중심지가 되었을 때, 통치자인 도쿠가와 가문은 거의 천 년 동안 일본 정치와 문화의 중심지였던 교토의 위엄에 필적하는 새로운 수도를 건설하고자 했습니다. 이를 위해 세 번째 도쿠가와 쇼군인 이에미츠는 린노지에 전국에서 가장 크고 웅장한 본당을 건설하도록 명령했습니다. 본당이 교토 동쪽에서 가장 크기는 하지만 자원 부족으로 본래 목표를 달성하지는 못했습니다.

Le magnifique bâtiment principal du temple Rinnō-ji est également connu sous le nom de hall des trois bouddhas. Les Trois bouddhas sont Amida Nyōrai, Senjū Kannon et Batō Kannon.

La statue à droite est Senjū Kannon, la déesse de la miséricorde, dont chacune des mille mains tient un outil représentant l’une de ses nombreuses capacités pour aider l'humanité à atteindre l'illumination. Au milieu se trouve Amida Nyōrai, le Bouddha de la lumière et de la vie infinies. Sur la gauche se trouve Batō Kannon, le Bouddha à tête de cheval. Le cheval représente le pouvoir et, malgré son expression coléreuse, Batō Kannon est considéré comme un gentil Bouddha. Au Rinnō-ji, ces trois bouddhas sont consacrés comme un seul groupe, où chacun deux est la manifestation différente d'un seul et même sens. Les trois bouddhas sont identifiés aux trois montagnes de Nikkō : Senjū Kannon est le mont Nantai, Amida Nyōrai, le mont Nyoho et Batō Kannon représente le mont Taro.

Le hall fut construit pour la première fois en 848 EC par le moine Ennin (vers 794 - 864), un grand prêtre de la secte bouddhiste Tendai, qui fut introduite au Japon depuis la Chine en 806. Le bouddhisme Tendai est l'une des écoles les plus influentes, complètes et diversifiées du bouddhisme japonais. Le bouddhisme Tendai incorpore les enseignements d'autres écoles de bouddhisme et réconcilie également les enseignements bouddhistes avec le shintō. Le hall principal était d’abord situé à l'endroit où se trouve aujourd'hui le sanctuaire de Tōshō-gū et fut déplacé et reconstruit à plusieurs reprises. La structure actuelle date de 1645.

Quand Edo (Tokyo) devint le centre de la politique japonaise sous le shogunat Tokugawa en 1603, la famille Tokugawa, alors au pouvoir, chercha à construire une nouvelle capitale pour rivaliser avec la grandeur de Kyoto, qui avait été le siège de la politique et de la culture japonaise pendant près d'un millénaire. À cette fin, le troisième shogun Tokugawa, Iemitsu, ordonna la construction du plus grand et magnifique hall principal du pays à Rinnō-ji. Le hall principal ne put malheureusement pas atteindre cet objectif par manque de ressources, bien que le bâtiment ait été le plus grand à l'est de Kyoto.

 

Das prächtige Hauptgebäude des Rinnoji-Tempels ist auch bekannt als Halle der Triade. Die Triade bilden sind Amida-Nyorai, Senju-Kannon und Bato-Kannon.

Die Statue auf der rechten Seite ist Senju-Kannon, der Boddhisattva der Barmherzigkeit, in dessen tausend Händen Werkzeuge gehalten werden, die seine vielen Fähigkeiten darstellt, der Menschheit zu helfen und Erleuchtung zu erlangen. In der Mitte steht Amida-Nyorai, der Buddha des unermesslichen Lichtglanzes und Lebens. Links ist Bato-Kannon, der Boddhisattva mit dem Pferdekopf. Das Pferd steht für Macht und trotz seines wütenden Gesichtsausdrucks, gilt Bato-Kannon als freundlicher Boddhisattva. Im Rinnoji werden diese drei Buddhas bzw. Boddhisattvas　als eine Gruppe verehrt, wobei jeder von ihnen eine unterschiedliche Darstellung einer gemeinsamen Bedeutung darstellt. Die drei werden mit den drei Bergen von Nikko gleichgestellt: Senju-Kannon ist der Berg Nantai, Amida-Nyorai ist der Berg Nyoho und Bato-Kannon steht für den Berg Taro.

Die Halle wurde erstmals 848 n. Chr. von dem Mönch Ennin (ca. 794–864), einem Hohepriester der buddhistischen Tendai-Sekte erbaut. Der Tendai-Buddhismus wurde 806 von China nach Japan eingeführt. Der Tendai-Buddhismus ist eine der einflussreichsten sowie umfassendsten und vielfältigsten Schulen des japanischen Buddhismus. Der Tendai-Buddhismus beinhaltet die Lehren anderer buddhistischer Schulen und verbindet auch buddhistische Lehren mit dem Shinto. Die Haupthalle befand sich zuerst dort, wo heute der Toshogu-Schrein steht. Sie wurde mehrmals verlegt und rekonstruiert. Die aktuelle Struktur stammt aus dem Jahr 1645.

Als Edo (Tokio) 1603 unter dem Tokugawa-Shogunat zum politischen Machtzentrum Japans wurde, versuchte die Regierung, eine neue Hauptstadt zu errichten, um mit der Größe von Kyoto mithalten zu können, das seit fast einem Jahrtausend Zentrum der japanischen Politik und Kultur gewesen war. Zu diesem Zweck befahl der dritte Tokugawa-Shogun, Iemitsu, den Bau der größten und prächtigsten Haupthalle des Landes im Rinnoji. Dieses Ziel wurde aufgrund von mangelnden Ressourcen verfehlt, obwohl das Gebäude das größte östlich von Kyoto ist.

El espléndido edificio principal del templo Rinnoji también se conoce como el Pabellón de los Tres Budas. Los tres budas son Amida Nyorai, Senju Kannon y Bato Kannon.

La estatua de la derecha es Senju Kannon, la diosa de la misericordia, cada una de cuyas mil manos sostiene una herramienta que representa sus numerosas habilidades para ayudar a la humanidad a alcanzar la iluminación. En el medio está Amida Nyorai, el Buda de la Luz y la Vida Infinitas. A la izquierda está Bato Kannon, el buda con cabeza de caballo. El caballo representa el poder y, a pesar de su expresión de enojo, Bato Kannon es considerado un buda amable. En el Rinnoji, estos tres budas están consagrados como un grupo en que cada buda representa una manifestación diferente de un significado común. Los tres budas se identifican con las tres montañas de Nikko: Senju Kannon es el monte Nantai, Amida Nyorai es el monte Nyoho y Bato Kannon representa el monte Taro.

El pabellón fue construido originalmente en el 848 d. C. por el monje Ennin (ca. 794-864), un sumo sacerdote de la secta secta budista Tendai, que se introdujo en Japón desde China en el 806. El budismo Tendai es una de las escuelas más influyentes, completas y diversificadas del budismo japonés. Incorpora las enseñanzas de otras escuelas budistas y también concilia las enseñanzas budistas con el sintoísmo. El Pabellón Principal se ubicaba inicialmente donde hoy se encuentra el santuario Toshogu, y se ha trasladado y reconstruido varias veces. La estructura actual data de 1645.

Cuando Edo (Tokio) se convirtió en el centro de la política japonesa bajo el sogunato Tokugawa en 1603, la familia gobernante Tokugawa buscó edificar una nueva capital para rivalizar con la grandeza de Kioto, que había sido la sede de la política y la cultura japonesas durante casi un milenio. Para ello el tercer sogún Tokugawa, Iemitsu, ordenó la construcción del pabellón principal más grande y magnífico del país en el Rinnoji. La falta de recursos impidió que el pabellón principal alcanzara ese objetivo, aunque su edificio es el de mayor envergadura al este de Kioto.

วิหารหลักอันงดงามของวัดรินโนจิ (Rinnoji) มีชื่อเรียกอีกชื่อหนึ่งว่า วิหารพระพุทธเจ้าสามพระองค์ พระพุทธเจ้าทั้งสาม ได้แก่ พระอมิตาภะ (Amida Nyorai) พระโพธิสัตว์กวนอิมพันกร (Senju Kannon) และพระโพธิสัตว์กวนอิมเศียรม้า (Bato Kannon)

รูปปั้นทางด้านขวา คือ พระโพธิสัตว์กวนอิมพันกร เทพเจ้าแห่งความเมตตา ซึ่งทั้งหนึ่งพันกรในพระกรแต่ละข้างถืออุปกรณ์อันแสดงถึงความสามารถมากมายของท่านเพื่อช่วยเหล่ามวลมนุษย์ให้บรรลุธรรม ตรงกลาง คือ พระอมิตาภะ (Amida Nyorai) พระพุทธเจ้าแห่งแสงสว่างและชีวิตอันเป็นนิรันดร์ ทางซ้ายมือ คือ พระโพธิสัตว์กวนอิมเศียรม้า ซึ่งเป็นพระพุทธรูปที่มีเศียรเป็นม้า โดยม้าเป็นตัวแทนของอำนาจ และแม้ว่าพระพักตร์ของท่านจะแสดงอารมณ์โกรธ แต่พระโพธิสัตว์กวนอิมเศียรม้า ก็ถือว่าเป็นพระพุทธรูปที่เปี่ยมไปด้วยเมตตา ภายในวัดรินโนจิ พระพุทธรูปทั้งสามองค์นี้ประดิษฐานอยู่ในกลุ่มเดียวกัน โดยพระพุทธรูปแต่ละองค์จะมีความหมายที่แตกต่างกันออกไป พระพุทธรูปทั้งสามถูกระบุว่าเป็นภูเขาทั้งสามแห่งของนิกโก คือ พระโพธิสัตว์กวนอิมพันกรเป็นตัวแทนภูเขา นันไต (Nantai) พระพุทธเจ้าอมิตาภะเป็นตัวแทนภูเขาเนียโฮ (Nyoho)  และพระโพธิสัตว์กวนอิมเศียรม้าเป็นตัวแทนของภูเขาทาโร (Taro)

วิหารแห่งนี้สร้างขึ้นครั้งแรกในปี ค.ศ. 848 โดยพระเอ็นนิน (ราว ค.ศ. 794-864) ซึ่งเป็นปรมาจารย์แห่งพระพุทธศาสนานิกายเท็นได ซึ่งเผยแผ่จากประเทศจีนเข้ามาในญี่ปุ่นในปี ค.ศ. 806 พระพุทธศาสนานิกายเท็นไดนั้นเป็นนิกายพระพุทธศาสนาในญี่ปุ่นที่มีขนาดใหญ่และมีความหลากหลายมาก อีกทั้งยังเป็นพระพุทธศาสนาที่มีอิทธิผลมากที่สุดอีกด้วย พระพุทธศาสนานิกายเทนไดได้รวมเอาคำสอนของสำนักอื่น ๆ ของพระพุทธศาสนาเข้าไว้ด้วยกันและยังรวมเอาคำสอนทางพระพุทธศาสนาเข้ากับชินโตอีกด้วย วิหารหลักแห่งแรกเป็นที่ตั้งของศาลเจ้าโทโชกุ (Toshogu)ในปัจจุบัน โดยได้ถูกย้ายและสร้างขึ้นใหม่หลายครั้ง ซึ่งโครงสร้างในปัจจุบันเป็นการก่อสร้างมาตั้งแต่ปี ค.ศ. 1645

เมื่อเอโดะ (โตเกียว) กลายเป็นศูนย์กลางทางการเมืองของญี่ปุ่นภายใต้การปกครองของโชกุนโทกูงาวะในปี ค.ศ. 1603 ตระกูลโทกูงาวะได้พยายามสร้างเมืองหลวงแห่งใหม่เพื่อให้ทัดเทียมกับความยิ่งใหญ่ของเกียวโตอันเป็นฐานที่ตั้งทางการเมืองและวัฒนธรรมญี่ปุ่นมาเกือบพันปี ด้วยเหตุนี้ โชกุนโทกูงาวะคนที่สาม นามว่าอิเอมิตสึ จึงบัญชาให้สร้างวิหารหลักที่ยิ่งใหญ่และงดงามที่สุดในประเทศไว้ที่วัดรินโนจิ เนื่องจากขาดแคลนทรัพยากรจึงทำให้วิหารหลักไม่บรรลุไปตามเป้าหมายดังกล่าว แม้ว่าจะเป็นสิ่งก่อสร้างที่ใหญ่ที่สุดนับในเขตพื้นที่ตั้งแต่เกียวโตไปจนถึงฮอกไกโดก็ตาม